عوامل خرابی سنسور اکسیژن
سنسور اکسیژن همانند هر قطعه الکترونیکی و مکانیکی دیگر، دارای طول عمر موثر است ولی همچنان برخی از مورد ها جانبی میتواند از عمر اثرگذار این قطعه بکاهد.
کارکرد بالا: سنسور اکسیژن عمر مشخصی دارد. تکرار چرخه گرمایی که سنسور اکسیژن با هر بار به کارگیری از خودرو تجربه میکند، در گذر زمان موجب خرابی آن میگردد.
خام سوزی: خرابی سوزنهای انژکتور، نشت سوخت یا پاشش بیشتراز حد سوخت به درون پیشرانه ایرادی است که ECU نمیتواند آن را اصلاح کند. در نتیجه خودرو به صورت پیوسته با مقدار مشخصی خام سوزی مواجه میباشد. خام سوزی شدید یا پیوسته میتواند موجب تجمع رسوب کربنی بر روی سنسور اکسیژن شده و آن را خراب کند.
روغن سوزی: پیشرانهای که کارکرد بالا داشته باشد طبیعتا با استهلاک مواجه شده و فرار گازهای احتراق از گوشه و کنار پیستون به دور و اطراف میلنگ در آن بسیار زیاد است و در سود با کمی روغن سوزی مواجه خواهد بود. دوده حاصل از سوختن روغن در مسیر اگزوز بسیار چسبنده و روغنی هست. این دوده زمانی که روی سنسور اکسیژن مینشیند در مواجهه با حرارت بسیار زیاد گازهای خروجی اگزوز اکسید شده و همانند سنگ محکم میگردد که کیپ شدن و خرابی سنسور اکسیژن را به یار خواهد داشت.
نیم سوز شدن واشر سرسیلندر: پیشرانهای که در بخش واشر سرسیلندر در گیر فساد جزئی گردد، نمیتواند مسیر کولانت (مخلوط آب و ضد یخ) را از محیط سیلندر مستقل نگه دارااست. در فیض کمی از کولانت وارد سیلندر گردیده و به هم پا احتراق میسوزد و پیشرانه و به آهستگی آب (کولانت) نادر مینماید. بخار نتیجه ها از سوختن کولانت در مسیر اگزوز نیز می تواند بهسرعت از قدمت موثر سنسور اکسیژن بکاهد.
اتصال الکتریکی: سوختن سیم سنسور اکسیژن، ضربه تناول کردن آن یا این که پوسیدگی روکش سیمها، میتواند باعث به اتصال کوتاه سیمهای سنسور و فساد آن گردد.