ساختار سنسور اکسیژن
از طریقه متریال تولیدی، سنسوراکسیژن در دو نوع متعدد تشکیل شده از آلیاژ زیرکونیا (ترکیبات فلز زیرکونیم/Zr) یا این که تیتانیا (اکسید فلز تیتانیوم/TiO2) تیم بندی می گردد.
این دو نوع سنسور در صنعت خودروسازی به ترتیب به عنوان سنسور باینری (Binary) و سنسور لامبدا 1 (Lambda 1) شناخته میشوند که با وجود داشتن اختلاف در متریال تولیدی، کوشش مشابهی داراهستند.
تعداد سنسور اکسیژن
بیشتر خودروهای انژکتوری دستکم از یک سنسور لامبدا قرار گرفته درمسیر اگزوز و قبل از کاتالیزور سود میگیرند که به سنسور اکسیژن بالا یا این که Upstream Lambda دارای شهرت میباشد. ولی بیشتر خودروهای امروزی مدرن دارنده دو سنسور اکسیژن میباشند که یکی از صحیح در اولِ کلکتور منیفولد اگزوز (جایی که لولههای خروجی اگزوز به یکدیگر میرسند) و قبل از کاتالیزور و دیگری صحیح بعداز کاتالیزور (دارای شهرت به سنسور اکسیژن تحت یا این که Downstream Lambda) قرار می گیرد.
نقش سنسور اکسیژن تهیه و تنظیم ظریف ضریب استوکیومتری میباشد البته اثر ثانویه فعالیت این سنسور قادر است باعث به ارتفاع قدمت بیشتر کاتالیزور (مبدل کاتالیتیک) خودرو خواهد شد. بدین ترتیب که چنانچه ادغام سوخت و هوا بیشتراز حد غلیظ (Rich) باشد، دودههای کربنی نتیجه ها از احتراق ناقص، سبب به اشباع زودرس و کیپ شدن کاتالیزور گردیده که خلال ارتقا آلایندگی خروجی اگزوز، بر سوپاپها و سرسیلندر نیز فشار معکوس شدیدی وارد مینماید و از تلاش پیشرانه به صورت محسوس و خطرناکی میکاهد.